Hakkari Dağlarında Peygamberlik Mesleği Çobanlık

Hakkari Halkın Sesi Gazetesi: Çetin Alpsar/ Özel Haber-

Hakkari de rakımı 3 bin metrenin üzerinde olan karlı zirveler başta olmak üzere, dağ ve yaylarda sürü otlatan çobanlar, kendi memleketlerinde sılaya hasret yaşadıkları yılın 9 ayı boyunca düştükleri yaşam mücadelesinde evlerine bir lokma helal ekmek götürme çabasına girerek, kutsal olan peygamberlik mesleğini her türlü zorlu doğa koşullarında devam ettiriyorlar.

İşsizliğin hat safhaya ulaştığı kentte, 9 ila 10 nüfustan oluşan aileler kısa süren yaz mevsiminde ya bir inşaatta sırtlarında kum taşıyıp hamallık yaparak yada gece gündüz demeden zorlu doğa koşullarında günlük 5 saatlik uyku ile kutsal peygamberlik mesleği olan çobanlığa el atıyorlar.

Yılın 9 ayı sürülerini dağ, bayır, ova ve karlı zirvelerde otlatan çobanlar, gündüz sıcak havada alınlarında kabaran bulgur bulgur terle yol almaya çalışırken, zifiri karanlığın çöktüğü uzun gecelerde ise bir buçuk metre ve keçeden yapılan yarısı yırtık kepenekleri ile uzandıkları toprak minderde soğuk ile baş etme mücadelesine giriyorlar.

Hakkari”nin kuş uçmaz kervan geçmez dağlarında her gün bin bir zorluk ve uçurumdan geçirdikleri sürüyü sağ salim bir şekilde sağımın yapılacağı alana getirmeye çalışan çobanların çilesi burada da bitmiyor.

Koyun sağmak için sabahın eren saatlerinde yaklaşık 2 saat boyunca at sırtında yolculuk yapan berivanlar, koyunların sağılacağı alana vardıklarında, bu defada karşılıklı dizilmiş büyük taşlardan oluşan oturakların en başındakine oturan çoban bitimi saatleri bulan sağım esnasında  koyunların başını tutarak, berivanların daha rahat bir şekilde süt sağmalarına yardımcı oluyor.

Akşam karanlığı basmadan berivanlar sağım alanından ayrılırken, çoban önüne kattığı sürüyle birlikte, yavaş yavaş çöken karanlığa karışarak, geceyi geçireceği küçük bir su kaynağına yakın bir yer arayarak, kah otlattığı sürüyü kah eline aldığı yaş ağaç dallarıyla sürerek, 3 saatlik uyku uyuyacağı alanda kara demlikte demlediği kömür karası çaydanlığın isinde kısa ama aynı zamanda derin bir uykuya dalıyor.

Kutsal olan peygamberlik mesleğini devam ettirdikleri Kemalan, Ay Tepesi  (Kırnése)  Berçelan Yaylası ve Gendeş Dağlarında güneşin doğuş ve batışına şahitlik eden çobanlar, kendi deyimleriyle kendi memleketlerinde sılaya hasret yaşarken, çektikleri bin bir zorlukla ekmek mücadelesinin bitmediğini gösteren en somut örnek olarak belleklerimizdeki yerlerini almaktalar.

Kent merkezinde en ağır işleri yapan hamalların bile gece başlarını sokup üstüne uzanıp uyuyabilecekleri yatak bulunurken, gündüz yakıcı güneş, geceleri ise soğuk hava ile mücadele eden çobanlar, gözlerini yumdukları 3 saatlik uyku boyunca bir kenarı yırtık diğer kenarı ise odun ateşinde yanmış yaklaşık bir buçuk metre uzunluğundaki kepenkle ile beraber yıldızların parlattığı gökyüzünü kendilerine yorgan yaparak günün yorgunluğunu kısa zaman dilimine sığdırmaya çalışıyorlar.

 Aldıkları ücret alınlarında annelerinin ak sütü misali bulgur bulgur kabardığı ter kadar helal olan çobanlar, nefes aldıkları sürece ekmek mücadelesinin devam edeceğini ve her ne zorlukta kalırsa kalsın insanoğlunun mücadeleden yılmaması gerektiğini gösteren en somut örneklerden biri.